บทเรียนชีวิต

บทเรียนชีวิตอันล้ำค่าที่อยู่ในความทรงจำของเราไม่รู้ลืม มักเป็นบทเรียนที่เกิดจากความผิดพลาดของตัวเราเอง แต่มีคนมากมายที่เสียโอกาสในการเรียนรู้จากความผิดพลาดเหล่านั้นจนทำให้ชีวิตต้องเผชิญกับปัญหาซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพราะเมื่อเกิดความผิดพลาดขึ้นแล้ว คนประเภทนี้จะมัวแต่โทษคนอื่น โทษสิ่งแวดล้อม โทษผีสางเทวดา โทษโชคชะตาฟ้าลิขิต จึงทำให้ไม่เกิดความรู้สึก “สำนึกผิด” ซึ่งเป็นอารมณ์สำคัญที่จะนำไปสู่การกระทำที่เรียกว่า การแก้ไขปรับปรุง

ความรู้สึกสำนึกผิดจะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อคนๆ นั้นยอมรับว่าตนเองทำผิด รู้สึกเสียใจที่ทำผิด รู้สึกโกรธตัวเองที่ไม่คิดไตร่ตรองให้รอบคอบ ไม่วางแผนล่วงหน้า ไม่ศึกษาข้อมูลให้ครบถ้วน รู้สึกเสียดายที่วู่วาม ขาดการยับยั้งชั่งใจ รู้สึกละอายใจ ซึ่งความรู้สึกเหล่านี้จะเป็นแรงผลักดันทำให้คนเราลุกขึ้นมาเปลี่ยนแปลงตัวเองเพราะไม่ต้องการให้ความรู้สึกเช่นนี้อยู่ในใจอีกต่อไป

การตระหนักถึงความผิดที่ตนเองได้กระทำลงไปจนทำให้รู้สึกทนไม่ได้ ถึงขั้นนอนไม่หลับ และต้องพยายามคิดค้นหาวิธีการอย่างใดอย่างหนึ่งเพื่อไม่ให้เกิดการทำผิดแบบเดิมซ้ำอีก จะทำให้คนที่รู้สึกเช่นนั้นมีโอกาสประสบความสำเร็จในชีวิตมากกว่าคนที่ทำผิดแล้วรู้สึกเฉยๆ ไม่สะทกสะท้าน นอนหลับสบายตามปกติ แต่แม้ว่าความรู้สึกสำนึกผิดจะเป็นสิ่งที่พึงมี แต่เราต้องไม่รู้สึกผิดมากเกินไปจนทำให้เกิดความเครียด ท้อแท้ สิ้นหวัง ขาดความมั่นใจในตัวเอง

การคิดบวกจึงเป็นทักษะการคิดที่สำคัญที่จะช่วยลดความรู้สึกผิดหลังจากสำนึกผิดด้วยการเปลี่ยนมุมมองของเราให้พยายามค้นหาคุณค่าและประโยชน์ที่แฝงอยู่ในทุกๆ สิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเราโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อต้องเผชิญกับเหตุการณ์ที่เลวร้าย ไม่พึงประสงค์และยากลำบากในชีวิต แต่ต้องไม่ใช่การคิดเข้าข้างตัวเองเพื่อทำให้รู้สึกสบายใจแล้วไม่ต้องคิดแก้ไขปรับปรุง

คนที่รู้สึกสำนึกผิดเมื่อทำผิด และสามารถควบคุมสติให้คิดบวกเพื่อค้นหาวิธีแก้ไขปรับปรุงตนเองให้หลีกเลี่ยงการทำผิดซ้ำได้สำเร็จ จึงจะถือได้ว่า คนๆ นั้นได้เรียนรู้และสร้างบทเรียนชีวิตขึ้นแล้ว ฉะนั้น ความสามารถในการสร้างบทเรียนชีวิตจึงเป็นสิ่งสำคัญที่เชื่อมโยงกับประสบการณ์ของแต่ละคน ซึ่งคนที่มีประสบการณ์ในชีวิตสูงย่อมมีบทเรียนที่ตนเองสร้างจากความผิดพลาดในอดีตมามาก และเขาสามารถใช้บทเรียนอันล้ำค่าเหล่านั้นเป็นบรรทัดฐานอ้างอิงในการดำเนินชีวิตปัจจุบันเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาเดิมๆ ที่เคยเกิดขึ้นในอดีตและพยายามไม่ทำให้เกิดขึ้นอีกในอนาคต

เป็นไปไม่ได้ที่คนเราจะประสบความสำเร็จในชีวิตด้วยการเรียนรู้จากความสำเร็จของผู้อื่นหรือเรียนรู้จากความผิดพลาดของผู้อื่นโดยที่ไม่เคยเรียนรู้จากความผิดพลาดของตัวเองเลย แรงขับเคลื่อนชีวิตคนเราต้องมีส่วนผสมอย่างน้อย 3 แรงประกอบกันได้แก่ แรงบันดาลใจที่ได้จากการเรียนรู้ความสำเร็จของผู้อื่นเป็นเชื้อเพลิง แรงจูงใจที่ใช้ความหวังเป็นเชื้อเพลิง และแรงกดดันที่ใช้ความเครียดเป็นเชื้อเพลิง ซึ่งต้องยอมรับว่าคนส่วนใหญ่ยังใช้แรงกดดันเป็นแรงหลักในการขับเคลื่อนชีวิต

คนฉลาดจะใช้ความเครียดที่เกิดจากความผิดพลาดของตัวเองและผลกระทบที่ได้รับจากความผิดพลาดของผู้อื่นเป็นเชื้อเพลิงเพื่อสร้างแรงกดดันให้ตัวเองได้เรียนรู้และสร้างบทเรียนใหม่ๆ ในชีวิตตลอดเวลา แตกต่างจากคนโง่ที่มักรอให้สิ่งแวดล้อมและคนรอบข้างสร้างความเครียดที่เกิดจากความผิดพลาดเดิมๆ ของตัวเอง กดดันให้ชีวิตดำเนินไปวันๆ โดยไม่ได้รับบทเรียนใดๆ

ถ้าอยากรู้ว่าตัวเองหรือคนทำงานรอบข้างมีประสบการณ์ในชีวิตมากน้อยแค่ไหน ให้ลองถามตัวเองหรือคนเหล่านั้นดูว่า เขามีบทเรียนในชีวิตที่สามารถนำมาบอกเล่าเป็นอุทาหรณ์หรือสอนเป็นวิทยาทานให้ผู้อื่นได้เรียนรู้มากน้อยแค่ไหน โปรดอย่าตัดสินประสบการณ์ของคนอื่นด้วยการดูเพียงแค่อายุตัวหรืออายุงาน เพราะคนจะแก่ แก่ความรู้ใช่อยู่นาน ประสบการณ์ขึ้นอยู่กับปริมาณและคุณภาพของบทเรียน

ณัฐ นิวาตานนท์

กรรมการผู้จัดการ

บริษัท ดี.จี. ทรานส์ อินเตอร์เนชั่นแนล จำกัด

ผู้ขนส่งสารเคมีและวัตถุอันตรายมืออาชีพ

สามารถรับฟังและรับชมบทความในรูปแบบคลิป VDO ได้ตามลิงค์ ;

https://www.facebook.com/155599168378148/videos/211882706083127/