เป้าหมายสำคัญที่สุดในชีวิตที่ทุกคนต้องการเหมือนกันคือ “ความสุข” ซึ่งเป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นทุกครั้งเมื่อคนเราได้รับในสิ่งที่ตนปรารถนาที่นอกจากจะสร้างความเพลิดเพลินเจริญใจในชีวิตแล้ว มันยังช่วยทำให้เราเกิดความรู้สึกภาคภูมิใจในตัวเองเพิ่มมากขึ้นอีกด้วย แต่ในทางกลับกัน ถ้าไม่ได้รับในสิ่งที่ปรารถนา หรือได้รับในสิ่งที่ไม่ปรารถนา มันอาจส่งผลในทางตรงกันข้ามทำให้คนบางคนเกิดความวิตกกังวล คับข้องหมองใจ กระวนกระวายใจ ลังเลสงสัย เบื่อหน่ายหรืออาฆาตพยาบาท ที่เรามักเรียกรวมๆกันว่า “ความทุกข์” ได้เช่นกัน 

    “ความสุข คือสิ่งที่ทุกคนปรารถนาฉันใด ความทุกข์ ก็ย่อมเป็นสิ่งที่ทุกคนไม่ปรารถนาฉันนั้น” ฉะนั้น ถ้าใครก็ตามที่เราอยู่ใกล้แล้วมีความสุขหรือมักนำพาความสุขมาให้เราอยู่เสมอ เราย่อมต้องมีความรู้สึกดีๆ ต่อคนๆ นั้นอาจรู้สึกถึงขั้นรักชอบกันไปเลยก็มีให้เห็นมากมาย แต่ในขณะเดียวกัน ถ้าอยู่ใกล้ใครแล้วทำให้เรารู้สึกทุกข์ใจหรือมักนำเรื่องเดือดร้อนรำคาญมาให้เราอยู่เสมอ เราย่อมไม่ชอบหน้า ไม่อยากอยู่ใกล้หรืออาจถึงขั้นเกลียดคนๆ นั้นไปเลยก็ได้

    ความจริงในเรื่อง การผูกมิตรด้วยการสร้างความสุขกับผู้อื่น เป็นเรื่องที่คนส่วนใหญ่เข้าใจดีและหากใครก็ตามสามารถนำความเข้าใจนี้ไปเชื่อมโยงให้เป็นหลักปฏิบัติเพื่อทำให้คนรอบข้างไม่ว่าจะเป็นกับคนในครอบครัว หัวหน้า ลูกน้อง เพื่อนร่วมงาน คู่ค้า รวมถึงลูกค้า ได้รับความสุขอย่างแท้จริง คนๆ นั้นย่อมมีโอกาสที่จะเกิดความขัดแย้งและได้รับความไม่พอใจจากผู้อื่นน้อยลงอย่างแน่นอน

    บ่อยครั้งที่บางคนมักละเลยหรือหลงลืมที่จะสร้างความสุขให้แก่คนใกล้ชิดรอบข้างเพราะความเคยชิน คิดว่าเป็นของตาย ไม่ว่าจะเป็นคนในครอบครัวเช่น พ่อแม่ พี่น้อง สามีภรรยา ลูกหลาน ทั้งๆ ที่เขาเหล่านั้นควรได้รับความสุขมากที่สุดก่อนเป็นลำดับแรก บางคนอาจลืมสร้างความสุขให้แก่หัวหน้า ลูกน้องและเพื่อนร่วมงานแต่กลับคาดหวังที่จะได้รับความร่วมมือร่วมใจอย่างเต็มที่ทุกครั้งเมื่อตัวเองร้องขอ บางคนกลับให้ความสำคัญกับลูกค้ามุ่งหวังรายใหม่มากกว่าลูกค้าเก่าที่ให้การสนับสนุนมาตั้งแต่แรก ต้องรอจนกว่าคนเหล่านั้นจะลุกขึ้นมาโวยวายหรือจากไปก่อนจึงค่อยมาคิดได้ในภายหลังซึ่งบางครั้งก็สายเกินแก้

    การสร้างความสุขให้แก่ผู้อื่นบางครั้งไม่จำเป็นต้องใช้เงินเลยแม้แต่บาทเดียวด้วยการแสดงความห่วงใยเอื้ออาทรต่อกัน ช่วยเหลือเกื้อกูลกันด้วยความเต็มใจและจริงใจซึ่งอาจสร้างความสุขให้แก่พวกเขาได้มากกว่าการให้ความช่วยเหลือด้วยทรัพย์สินเงินทองเพียงอย่างเดียว และเราพึงระลึกไว้เสมอว่า “ถ้าเราต้องการให้ผู้อื่นทำให้เรามีความสุข เราก็ควรทำให้ผู้อื่นมีความสุขจากการกระทำของเราก่อน” และ ความสุขที่แท้จริงและยั่งยืนคือ “ความสุขที่ได้รับจากการทำให้ผู้อื่นมีความสุข”

    ดังนั้น ดัชนีชี้วัดความสามารถในการแข่งขันทางธุรกิจไม่ว่าจะเป็นธุรกิจประเภทใดและไม่ว่าจะอยู่ในยุคสมัยไหนก็ตาม สุดท้ายก็ต้องวัดกันที่ “ขีดความสามารถในการสร้างความสุขให้แก่ลูกค้า” และธุรกิจที่จะอยู่รอดได้คือ ธุรกิจที่สามารถหยั่งรู้ว่าจะต้องสร้างสินค้าและมีการให้บริการแก่ลูกค้าอย่างไรที่จะช่วยทำให้ลูกค้าได้รับความสะดวกและสบายใจเพิ่มมากขึ้น ไว้ใจและอุ่นใจมากยิ่งขึ้น จนทำให้เขาเชื่อมั่นว่าจะสามารถดูแลและสร้างความสุขที่ยั่งยืนให้แก่เขาได้ตลอดไปนั่นเอง

ณัฐ นิวาตานนท์

กรรมการผู้จัดการ

บริษัท ดี.จี. ทรานส์ อินเตอร์เนชั่นแนล จำกัด

ผู้ขนส่งสารเคมีและวัตถุอันตรายมืออาชีพ